تعزیه در گلپایگان

مردم خوب گلپایگان به سینه زنی و تعزیه خوانی هم اعتقاد خاصی دارند. حسینیه ها رباط ثبلولان از مکانهای مقدسی است که بیش از هر مکان مقدس دیگری محل نمایش تعزیه و شبیه خوانی است و بازیگرانش به مکتب نرفته و خط ننوشته اند ، ولی به غمزه دلبر عاشورایی خویش چنانند که مسئله آموز صد مدرس می شوند. هنر تعزیه در گلپایگان تحت عناوین متنوعی چون حضرت سیدالشهداء (ع) حضرت عباس (ع)، حضرت علی اکبر (ع) و حضرت علی اصغر (ع) ، حرّبن یزید و دوطفلان مسلم اجرا می شود و همگی از جذابیت ویژه ای برخوردار است.از مراسم جانسوز و رقّت بار عصر عاشورا در گلپایگان به آتش کشیدن خیمه هاست که در اغلب محله ها به نمایش در می آید و هر بیننده ای را در ژرفای مظلومیت اباعبدالله و یاران و اهل بیتش فرو می برد. در آن مراسم صدای شیون و هلهله ی مردم است که از هر سو به گوش می رسد روستای دستجرده یکی از محلهایی است که در برپایی چنین مراسمی به ویژه در روز عاشورا نقش مهمی را ایفا می کند. هیئتهای زنجیر زن و سینه زن و نیز مردم دلباخته ی گلپایگان برای مراسم آتش زدن خیمه ها به آنجا می روند و در وقت اجرای مراسم جمعیت یک صدا سخن می گویند که «آتش به آشیانه مرغی نمی زنند گیرم که خیمه خیمه ی آل عبا نبود.»مراسم شام غریبان گلپایگان هم بسیار تماشایی و دیدنی است ، روشن نمودن شمع سینه زنی و عبور از کوچه پس کوچه های این شهر و نیز سردادن نوحه های مناسب با این شب واقعاً غریبانه و غمبار است.گ

مردم گلپایگان در روز 12 محرم مانند تاسوعا و عاشورا با دست کشیدن از کار به عزاداری همت می گمارند و به یاد دفن شهیدان کربلا در این روز با یاد غربت و بی کسی ابی عبدالله عزاداری می کنند. اشتیاق این مردم شیفته اهل بیت به اهداء نذورات شنیدنی و دیدنی است. در این میان پختن حلیم در بین مردم این شهر مرسوم است. مردم حاجتمند با ریختن نمک در دیگ نذورات حاجات خود را از حضرت سیدالشهدا و یارانش طلب می کنند.